Het verhaal van 'Het Pad'

Dit schilderij had tijd nodig. Maandenlang staarde het gezicht van Shiva, de vernietiger van het kwaad, me aan in mijn woonkamer. Ik had het op een dag nageschilderd van een afbeelding die ik bij toeval ergens tegenkwam, en had daar mijn eigen draai aan gegeven. Daarna kwam het lange tijd stil te liggen in een soort tussenfase: Hij had alleen nog een geel-oranje achtergrond en was duidelijk nog niet af. Maar ik wist niet wat ik ermee moest, hoe het verder moest met dit doek. En het bleef me maar aanstaren.

Gaandeweg realiseerde ik me dat dat aanstaren voor mij voelde als een soort controle of veroordeling: ik was zelf mijn levenspad én spirituele pad even uit het oog verloren.

Op een dag zette ik hem zonder erbij na te denken weer op de ezel en begon ik met verf te gooien en die deels weer weg te krassen. Als vanzelf ontstonden er paden, die verlicht leken te zijn. Slechts een deel van zijn gezicht bleef zichtbaar door de nieuw-gecreëerde waas, maar daaronder was hij altijd aanwezig. Net zoals mijn eigen pure zelf, mijn ware ik, en mijn eigen spirituele pad. En ineens was het af.